Jakiś skraplacz wyparny działa poprzez połączenie chłodzenia powietrzem i odparowywania wody, aby zmaksymalizować skuteczność odprowadzania ciepła. Zasada jego działania przebiega w odrębnych fazach:
1. Przedostanie się gorącego czynnika chłodniczego
Pary czynnika chłodniczego pod wysokim ciśnieniem i o wysokiej temperaturze dostają się do wiązki wężownicy skraplacza z przewodu tłocznego sprężarki.
2. Dwufazowe odprowadzanie ciepła
Zastosowanie sprayu wodnego:
Pompa w sposób ciągły rozpyla wodę na powierzchnię wężownicy.
Woda pokrywa cewki, tworząc cienką warstwę.
Interakcja przepływu powietrza:
Wentylatory ciągną/przepychają powietrze z otoczenia przez wiązkę mokrej wężownicy.
Przepływ powietrza powoduje częściowe odparowanie filmu wodnego.
3. Podstawowy proces termodynamiczny
Efekt chłodzenia wyparnego:
Parując, woda pochłania ciepło utajone z czynnika chłodniczego znajdującego się w wężownicach.
Rozsądny transfer ciepła:
Nieodparowana woda i powietrze odprowadzają ciepło jawne z powierzchni wężownicy.
Wynik:
Czynnik chłodniczy skrapla się w ciecz szybciej i w niższych temperaturach niż w systemach chłodzonych powietrzem.
4. Rozpraszanie i recyrkulacja ciepła
Odparowana para wodna:
Uwalniany do atmosfery wraz z powietrzem wywiewanym.
Nieodparowana woda:
Spływa do zbiornika ściekowego w celu recyrkulacji.
Wyładowanie ciepła:
Ciepło jawne pochodzące z powietrza, ciepło utajone z parowania = całkowite ciepło wydzielone.
5. Zarządzanie systemem krytycznym
Ochrona wody:
Woda uzupełniająca uzupełnia odparowane straty.
Zawory upustowe odprowadzają wodę zawierającą minerały, aby zapobiec osadzaniu się kamienia.
Zapobieganie skali:
Uzdatnianie wody (zmiękczanie/środki chemiczne) zapobiega osadzaniu się na wężownicach.
Ochrona przed zamarzaniem:
Dodatki glikolowe lub protokoły spuszczania zapobiegają uszkodzeniom spowodowanym lodem w zimnym klimacie.
